د امام علی عليه السلام لنډې ويناوې (81-89) حکمت 81 : (د انسان تول) وَ قَالَ [عليه السلام] قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ قال الرضى و هى الكلمة التى لا تصاب لها قيمة و لا توزن بها حكمة و لا تقرن إليها كلمة . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: د هر چا ارزښت او قیمت دهغه د پوهې او تخصص په اندازه دی. حکمت 82 : (لوړ انساني اخلاقونه) وَ قَالَ [عليه السلام] أُوصِيكُمْ بِخَمْسٍ لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَيْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَكَانَتْ لِذَلِكَ أَهْلًا لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا يَعْلَمُ أَنْ يَقُولَ لَا أَعْلَمُ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْ‏ءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لَا خَيْرَ فِى جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ وَ لَا فِى إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: تاسو ته دپینځو څیزونو سپارښتنه کوم چې که دهغوي لپاره چټک او ښان وزغلوئ او د سفر کړاوونه وزغمئ ورسره ښایی:په تاسو کې دې څوک بې له خدایه هیچا ته هیله ونه لري، او یوازې له خپلې ګناه دې وویریږي، او که په تاسو کې له چا پوښتنه وشوه چې ځواب یې نه درتله نو شرم دې نه کوي او ودې وایی چې نه یم خبر، او څوک دې دهغه په زده کولو کې چې نه یې دي زده شرم نه کوي. او صبر کوئ ځکه چې صبر د ایمان لپاره داسې دی لکه د بدن لپاره سر، او ایمان بې له صبره د بې سره بدن په شان دی چې ارزښت نه لري. حکمت 83 : (له غوړه مالو سره سلوک) وَ قَالَ [عليه السلام] لِرَجُلٍ أَفْرَطَ فِى الثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَ كَانَ لَهُ مُتَّهِماً أَنَا دُونَ مَا تَقُولُ وَ فَوْقَ مَا فِى نَفْسِكَ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: «یوه کس ته یې چې دامام په ستاینه کې یې افراط وکړ او هغه څه یې چې په زړه کې لرل ونه ویل وفرمایل: زه ته هغه کم یم چې په خولې دې وویل او تر هغه څه زیات یم چې په زړه کې یې لرې. حکمت 84 : (خلک له جنګونو وروسته) وَ قَالَ [عليه السلام] بَقِيَّةُ السَّيْفِ أَبْقَى عَدَداً وَ أَكْثَرُ وَلَداً . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: له جنګ او تورې د پاتې کسانو شمیر ډیر او بچیان پریمانه دي. حکمت 85 : (علمی ادعاګانې مه کوئ) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ تَرَكَ قَوْلَ لَا أَدْرِى أُصِيبَتْ مَقَاتِلُهُ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: څوک چې د « نه پوهیږم» له ویلو ډډه کوي هلاکت او تباهۍ ته رسیږي. حکمت 86 : (د بوډا ګانو تجربه) وَ قَالَ [عليه السلام] رَأْيُ الشَّيْخِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ وَ رُوِيَ مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: زما په نزد د بوډا تفکر د ځوان تر هڅې زیات هیله منوونکی دی.«او نقل شوې ده چې د بوډاګانو تجربه د ځوانانو تر جنګي تابیاوو لوړه ده» حکمت 87 : (استغفار) وَ قَالَ [عليه السلام] عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الِاسْتِغْفَارُ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: په هغه کس حیرانه یم چې استغفار کولی شي خو بیا هم نهیلی دی. حکمت 88 : (په ځمکه دوه امانه) وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ [عليه السلام] أَنَّهُ قَالَ كَانَ فِى الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِى رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِى فَالِاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ . قال الرضى و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط . «امام محمد باقر له امیرالمومنینه نقل کړې ده چې» په ځمکه کې دوه څیزونه د خدای له عذابه د امن سبب دي چې یو یې لاړ نو بل راټینګ کړئ، هغه څه امان چې واخستل شو د رسول الله مبارک(ص) ذات و او پاتې امان استغفار کول دي چې خدای تعالی خپل رسول ته وفرمایل: «خدای تعالی هغوی نه په عذابوي په داسې حال کې چې ته په هغوی کې یې، او عذاب پرې نه نازلوي ترهغه وخته چې استغفار کوي» «دا طریقه د قران له ایتونو د معنی او د وینا د ظرافت د راویستلو تر ټولو ښه روده ده» حکمت 89 : (د دنیا او اخرت خیر) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ كَانَ عَلَيْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ . او د خدای سلام دې وي پر هغه ويې فرمایل: څوک چې د خپل ځان او خدای تر مینځ معاملات سم کړي خدای به د هغه او دخلکو تر مینځ چارې سمې کړي او څوک چې د اخرت چارې اصلاح کړي خدای به دهغه دنیاوي چارې سمې کړي ، او څوک چې له دننه (باطنه)نصیحت کوونکی لري خدای تعالی دهغه ساتونکی دی.