د امام علی عليه السلام لنډې ويناوې (161-170) حکمت 161: (د مشورې فضیلت) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْيِهِ هَلَكَ وَ مَنْ شَاوَرَ الرِّجَالَ شَارَكَهَا فِى عُقُولِهَا . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: څوک چې خود رایه شو «په خپله  خوښه هر کار کول» هلاک شو او څوک چې له بل چا سره مشوره کوي د هغه  په عقل کې شریکیږي. حکمت 162: (د رازدارۍ ضرورت)  وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ كَتَمَ سِرَّهُ كَانَتِ الْخِيَرَةُ بِيَدِهِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: څوک چې  خپل راز پټ ساتي  د راز اختیار به یې په خپل لاس کې وي. حکمت 163: (فقر او تباهي) وَ قَالَ [عليه السلام] الْفَقْرُ الْمَوْتُ الْأَكْبَرُ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: فقر(بیوزلي) لوی مرګ دی. حکمت 164: (له تیري ګرو سره  د چلند طریقه) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ قَضَى حَقَّ مَنْ لَا يَقْضِى حَقَّهُ فَقَدْ عَبَدَهُ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د هغه چا د حق خیال ساتل چې ستا دحق خیال نه ساتي یو ډول مریتوب دی. حکمت 165: (دخدای له نافرمانۍ ډډه کول) وَ قَالَ [عليه السلام] لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِى مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د خدای تعالی په نافرمانۍ کې دهیڅ یو بنده اطاعت روا نه دی. حکمت 166: (د نورو په حقوقو تیری مه کوئ) وَ قَالَ [عليه السلام] لَا يُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِيرِ حَقِّهِ إِنَّمَا يُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَيْسَ لَهُ د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د خپل حق په اخستلو کې ځنډ کول عیب نه دی د نورو حق خوړل عیب دی. حکمت 167: (خود پسندي او بې برخې توب) وَ قَالَ [عليه السلام] الْإِعْجَابُ يَمْنَعُ الِازْدِيَادَ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: خود پسندي د ترقۍ او پرمختګ مخه نیسي. حکمت 168: (دنیا فاني ده) وَ قَالَ [عليه السلام] الْأَمْرُ قَرِيبٌ وَ الِاصْطِحَابُ قَلِيلٌ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: اخرت نزدې دی او په دنیا کې دپاتې کیدو وخت کم دی. حکمت 169: (بصیرت) وَ قَالَ [عليه السلام] قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِى عَيْنَيْنِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د سترګورو لپاره سهار روښانه شوی دی. حکمت 170: (ګناه پریښودل) وَ قَالَ [عليه السلام] تَرْكُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْمَعُونَةِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د ګناه پریښودل د توبې تر کولو اسان دي.