د امام علی عليه السلام لنډې ويناوې (171-180) حکمت 171: (د حرام خورۍ عاقبت) وَ قَالَ [عليه السلام] كَمْ مِنْ أَكْلَةٍ مَنَعَتْ أَكَلَاتٍ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: کله کله یوه لویه مړۍ انسان له ډیرو مړیو محرومه کړي. حکمت 172: (ناداني او دښمني) وَ قَالَ [عليه السلام] النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: خلک د هغو څیزونو دښمنان دي چې نه پرې پوهیږي. حکمت 173: (دمشورې فایده) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنِ اسْتَقْبَلَ وُجُوهَ الْآرَاءِ عَرَفَ مَوَاقِعَ الْخَطَإِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: هغه کس چې د مختلفو رایو او نظرونو هر کلی وکړي  سم او غلط به ښه وپیژني. حکمت 174: (دخدای په لاره کې غوسه) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ أَحَدَّ سِنَانَ الْغَضَبِ لِلَّهِ قَوِيَ عَلَى قَتْلِ أَشِدَّاءِ الْبَاطِلِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: څوک چې د خدای په لاره کې غاښونه وچیچي د باطل ګروهو په وژلو به توانمن وي. حکمت 175: (د ویرې علاج) وَ قَالَ [عليه السلام] إِذَا هِبْتَ أَمْراً فَقَعْ فِيهِ فَإِنَّ شِدَّةَ تَوَقِّيهِ أَعْظَمُ مِمَّا تَخَافُ مِنْهُ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: کله چې له یوه څیزه ویریږي ځان پکې ورواچوه ځکه چې کله کله ویره تر هغه څیزه زیاته سخته وي. حکمت 176: (زغم ولرئ) وَ قَالَ [عليه السلام] آلَةُ الرِّيَاسَةِ سَعَةُ الصَّدْرِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: بردباري  او د سختیو زغمل د واکمنۍ وسیله  ده. حکمت 177: (له بدانو سره د چلند طریقه) وَ قَالَ [عليه السلام] ازْجُرِ الْمُسِي‏ءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: که غواړې چې بد عمله وغندې نو نیک عمله ته انعام ورکړه. حکمت 178: (دبدیو ختمول) وَ قَالَ [عليه السلام] احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: که د نورو له زړونو شر ختمول غواړې نو  اول یې په خپل زړه کې ختم کړه. حکمت 179: (ضد  او د ارادې سستي) وَ قَالَ [عليه السلام] اللَّجَاجَةُ تَسُلُّ الرَّأْيَ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: ضدکول د  صحیح تدبیر مخه نیسي. حکمت 180: (تمه او مریتوب) وَ قَالَ [عليه السلام] الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ . د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: تمه لرل د تل لپاره غلامي ده.