د امام علی عليه السلام لنډې ويناوې (221-230) حکمت 221 : (د ظالمانو پایله) وَ قَالَ [عليه السلام] بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د قیامت لپاره تر ټولو بده توښه په بندګانو ظلم دی. حکمت 222 : (د بدانو بدۍ ته بې پامي) وَ قَالَ [عليه السلام] مِنْ أَشْرَفِ أَعْمَالِ الْكَرِيمِ غَفْلَتُهُ عَمَّا يَعْلَمُ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: ځان نانګاره کول او سترګې پټول د کریمو او لویو کسانو تر ټولو غوره کار دی. حکمت 223 : (حیا او عیب پوښي) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ كَسَاهُ الْحَيَاءُ ثَوْبَهُ لَمْ يَرَ النَّاسُ عَيْبَهُ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: چاچې د حیا جامه په تن کړه نور به یې عیبونه ونه ویني. حکمت 224 : (اخلاقي فضایل) وَ قَالَ [عليه السلام] بِكَثْرَةِ الصَّمْتِ تَكُونُ الْهَيْبَةُ وَ بِالنَّصَفَةِ يَكْثُرُ الْمُوَاصِلُونَ وَ بِالْإِفْضَالِ تَعْظُمُ الْأَقْدَارُ وَ بِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ وَ بِاحْتِمَالِ الْمُؤَنِ يَجِبُ السُّؤْدُدُ وَ بِالسِّيرَةِ الْعَادِلَةِ يُقْهَرُ الْمُنَاوِئُ وَ بِالْحِلْمِ عَنِ السَّفِيهِ تَكْثُرُ الْأَنْصَارُ عَلَيْهِ. او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: په ډيرې چوپتیا سره د انسان وقار زیاتیږي، او په انصاف کولو سره دوستان پریمانه کیږي او په ښندنې سره د انسان قدر او عزت زیاتیږي او په تواضع سره نعمت بشپړیږي او د خرچونو په ورکولو سره سترتوب او سروري ثابتیږي او په عادلانه چلند سره مخالفان ماتیږي او د بې عقلانو په وړاندې په صبر سره د انسان ملګر ي زیاتیږي. حکمت 225 : (حسد اوبیماري ) وَ قَالَ [عليه السلام] الْعَجَبُ لِغَفْلَةِ الْحُسَّادِ عَنْ سَلَامَةِ الْأَجْسَادِ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: حیرانه یم چې حاسدان له خپلې سلامتۍ غافله دی. حکمت 226 : (تمه او ذلت) وَ قَالَ [عليه السلام] الطَّامِعُ فِى وِثَاقِ الذُّلِّ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: تمه لرونکی به همیشه خوار او ذلیل وي. حکمت 227 : (د ایمان رکنونه) وَ سُئِلَ عَنِ الْإِيمَانِ فَقَالَ الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: ایمان په زړه په پیژندلو، په ژبې سره په اقرار او په غړیو سره په عمل ولاړ دی. حکمت 228 : (شکرې ملغرلې) وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْيَا حَزِيناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ يَشْكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ يَشْكُو رَبَّهُ وَ مَنْ أَتَى غَنِيّاً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِهِ وَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَاتَ فَدَخَلَ النَّارَ فَهُوَ مِمَّنْ كَانَ يَتَّخِذُ آيَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْيَا الْتَاطَ قَلْبُهُ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا يُغِبُّهُ وَ حِرْصٍ لَا يَتْرُكُهُ وَ أَمَلٍ لَا يُدْرِكُهُ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: څوک چې له دنیا قهرجن وي د خدای په قضا غوسه دی، او څوک چې په راغلې مصیبت شکایت وکړي له خدایه یې شکایت کړی دی، او څوک چې یو وسیال ته ورشي او دهغه دمال په وجه هغه ته سر ټیټ کړي په دریو کې دوه برخې دین یې له لاسه ورکړی دی، او څوک چې قران ولولي او دوزخ ته لاړ شي ضرور له هغو کسانو دی چې د خدای ایتونه یې لوبتکه ګر ځولې دي ، او د چا زړه چې له دنیا سره تړلې وي تل به په دریو مصیبتونو اخته وي ، نه پریښودونکې غم، نه جدا کیدونکې حرص او نه لاسته راتلونکې هیله. حکمت 229 : (د قناعت او خوش اخلاقۍ فضیلت) وَ قَالَ [عليه السلام] كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِيماً وَ سُئِلَ ع عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً فَقَالَ هِيَ الْقَنَاعَةُ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: د انسان د شتمنۍ لپاره قناعت او د نعمت د زیاتیدو لپاره خوش اخلاقي کافي ده. « له امامه پوښتنه وشوه د فلنحیینه حیاة طیبة ایت تفسیر څه دی؟ وې فرمایل:» هغه په قناعت سره ژوند کول دي. حکمت 230 : (د روزۍ د لاسته راوړلو لاره) وَ قَالَ [عليه السلام] شَارِكُوا الَّذِى قَدْ أَقْبَلَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ فَإِنَّهُ أَخْلَقُ لِلْغِنَى وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَيْهِ . او د خدای درود دې وي په هغه ويې فرمايل: له هغه چا سره چې روزۍ ورته مخه کړې ده شریک شئ ځکه چې د شتمنۍ وړ او د ښې روزۍ او وخت لپاره غوره دی.